Cümleler mi önemli hayatımız da yoksa kelimeler mi? Vurgulu bir cümle daha etkili olurdu belki... Peki ya ses tonuna göre değişen kelimeler! 
                  Söyleyen mi o kelimelere ağır anlamlar yükler, dinleyen mi? Söyleyen kişiden yola çıkan vagonlar zinciridir, karşımızdakinin bize söylediği veya bizim dinlediğimiz... İstasyondan yola çıkan tren kulaklarımızdan geçerken titreşimlerle beynimize gider, zihnimiz etkilenir, etkileşir ve tepkiler oluşturmaya başlar. Sonra o istasyona bizde bir tren yollarız, çoğunlukla ne götüreceğini bile bilmeyen. Bazen de uzunca yüklemelerden sonra... Adres bellidir, gideceği yön bellidir. Belli olmayan tek bir şey vardır; bunun sonucunda kendi tarafına tekrar bir yolculuk olacak mıdır?Yoksa ağır bir enkaz mı kalmıştır geriye.Sarfedilen söz söylendiğinde anlam yüklü müydü ,öylesine mi söylenmişti yoksa kulağa geçtiğinde mi anlam kazandı? 
                  İşte tam da bu sebepten yaptığımız şeylerin farkında mıyız acaba? Kırdığımız kalplerin, incittiğimiz insanların bilincindemiyiz? Bazen bile isteye bazen hiç farkında bile olmadan insanlar da bıraktığımız hasarları görebiliyormuyuz? Yada ne kadar yürekten konuşabiliyoruz?
                  Önemsiyoruz, önemseniyoruz ama dobra dobra konuştuğumuzu ispatlamak için de çok mu açık sözlü konuşuyoruz. Atalarımız demiş ya'söz gümüşse sükut altındır' diye.Hadi gelin bazen de susmayı başarabilelim. Açık sözlü olalım, kesinlikle olalım ama incitmemeye de itina gösterelim. Konuştuğumuz da bizi dinleyenleri bir tünelin, bir dehlizin içine hapsetmeyelim. Bizi dinlerken muazzam derece de huzur bulsunlar. İçimizde biriktirdiğimiz gereksiz düşünce yığınlarını da bir çöp kutusuna atalım.  
                  Dostlarımızla fikirleşirken çikolata kokusu sarsın etrafı. Biz de bi yandan sağlam köprüler kuralım sevdiklerimizle aramıza. Sıradan bir hal almasın yaşantımız.Dolu dolu geçsin bütün günlerimiz. Sıkılmaya vakit bile bulamayalım. Ayaklarımızı yere daha sağlam basabilmek için ,arada bir kendi içimizde yolculuğa çıkalım. Kendi kendimize bişeyleri itiraf etmekten de hiç çekinmeyelim. Yüreğimiz yettiğince dürüst olalım ve bu sayede aydınlatalım umutlarımızı, yarınlarımızı....