Paleontologlar, fosil kayıtları oldukça yetersiz olan yarasaların erken dönem yaşamları ve ekolokasyon yetenekleri hakkında yeni önemli bir bulguya ulaştı. Fransa’nın güneybatısında bulunan bir mağarada, yaklaşık 50 milyon yıl öncesine ait, neredeyse orijinal üç boyutlu yapısında korunmuş Vielasia sigei türüne ait küçük bir yarasa kafatası keşfedildi.
Bu fosil, yarasaların uzun süredir eksik olan evrimsel bağlantılarını anlamada büyük öneme sahip. Önceden fosillerin çoğu sadece parçalı ya da ezilmiş halde bulunuyordu; bu da kemiklerin tam anatomisinin incelenmesini zorlaştırıyordu. Ancak bu kafatası, iç kulaktaki kemik yapıları gibi ayrıntıların net görülmesini sağladı.
Analizler, bu eski yarasanın ekolokasyon yapabilen türler arasında olduğunu gösteriyor. Ekolokasyon, yarasaların karanlıkta ses dalgaları yardımıyla çevrelerini ‘görmelerini’ sağlayan gelişmiş bir yetenek. Fosil, ekolokasyonun modern yarasalarda görülen türlerle benzer şekilde yaklaşık 50 milyon yıl önce geliştiğine işaret ediyor. Bu, ekolokasyonun balinalarda gelişmesinden çok daha eskiye dayanıyor.
Ayrıca, fosilin bulunduğu mağarada 23 farklı bireye ait fosiller tespit edilmesi, bu yarasaların mağaralarda yaşadığını gösteriyor. Bu durum, daha önce sıcak ve ormanlık alanlarda yaşadıkları düşünülen ilk yarasaların yaşam alanlarına dair varsayımları değiştirebilir.
Bu keşif, yarasa fosil kayıtlarının incelenmesine yeni bir perspektif kazandırarak, memeli evrimi ve duyusal gelişim alanında önemli bir boşluğu doldurmaya aday.
