Ayasuluk Tepesi’nin tarihi dokusu içinde yer alan ve 14. yüzyılın ikinci yarısında inşa edildiği düşünülen hamam yapısı, dönemin mimari anlayışını ve sosyal yaşamını yansıtan önemli örneklerden biri olarak öne çıkıyor.
Uzun dikdörtgen bir plana sahip olan yapı, ortasında kubbe ile örtülü merkezi bir sıcaklık (ılıklık) bölümünü barındırıyor. Bu ana bölüm, bireysel kullanıma uygun küçük yıkanma odalarıyla çevrelenmiş. Hamamın güney kısmında sıcak su deposu ve ısıtma işlevi gören kulhan (ocak) yer alırken, kuzey tarafında ise yıkanmaya hizmet etmeyen ılıklık bölümü ile tuvaletli yan odacıklar bulunuyor.
Hamamın girişi, kuzeydeki sütunlarla çevrili bir avlu üzerinden sağlanıyordu. Yapının doğu kısmında çeşitli dükkânlar, batı tarafında ise kadınlara özel bir bölüm yer alıyordu. Bu detaylar, yapı kompleksinin sadece bir temizlik alanı değil, aynı zamanda sosyal yaşamın da bir parçası olduğunu gösteriyor.
Selçuk’ta bulunan bu hamam, sahip olduğu plan şeması ve mekânsal organizasyonuyla hem fonksiyonel hem de estetik anlamda dikkat çekiyor. Döneminin şehircilik anlayışına ışık tutan yapı, Osmanlı öncesi ve erken dönem Anadolu mimarisi açısından da önemli bir kaynak niteliğinde.