Son yıllarda, eşcinselliğin doğuştan geldiği iddiaları birçok bilimsel ve toplumsal tartışmaya yol açtı. Ancak uzmanlar, bu görüşün doğru olmadığını vurguluyor. Psikiyatristler ve akademisyenler, eşcinselliğin genetik ya da biyolojik bir temele dayanmadığını, bunun yerine toplumsal ve psikolojik faktörlerle şekillendiğini savunuyor.
Prof. Dr. Zeki Bayraktar, eşcinselliğin doğuştan geldiğine dair herhangi bir bilimsel kanıt olmadığını belirtti. 2019 yılında, yaklaşık 500 bin kişinin genetik verilerinin incelendiği bir araştırma, "eşcinsellik geni"nin var olmadığını ortaya koymuştu. Bayraktar, araştırmaların sonucunda eşcinsel eğilimlerin genetik faktörlerden çok daha az etkilenmiş olduğunu ve cinsel yönelimin daha çok bireysel ve sosyal faktörlere dayandığını ifade etti.
Cinsiyet Kimliği ve Aile İlişkileri
Prof. Dr. Nevzat Tarhan, cinsel kimliğin erken yaşlarda geliştiğini ve anne-baba ilişkilerinin bu süreçte belirleyici rol oynadığını belirtti. Özellikle, çocuğun anne ve baba ile sağlıklı bir bağ kurması gerektiğini vurgulayan Tarhan, cinsel kimlik bozukluklarının aşırı koruyucu annelik ya da baba figürünün yokluğundan kaynaklanabileceğini söyledi.
Tedavi Edilebilirlik Konusu
Uzmanlar, eşcinsel eğilimleri olan kişilerin tedavi olabileceğini de belirtiyor. Dr. Mustafa Merter, tedavi arayışında olan bireylerin önemli bir kısmının mutsuz olduklarını ve bu yönelimden kurtulmak istediklerini söyledi. Merter, tedavi sürecinin kişiye özel olduğunu ve doğru psikoterapi yöntemleriyle değişim sağlanabileceğini belirtti.
Eşcinselliğin Toplumsal Yansımaları
Eşcinselliğin doğuştan gelmediği gerçeği, toplumsal bir sorun olarak tartışılmaya devam ediyor. Uzmanlar, bu konuda yapılan yanlış propaganda ve yanıltıcı söylemlerin gençler üzerinde olumsuz etkiler yarattığını belirtiyor. Ayrıca, aile yapılarındaki değişimlerin ve ebeveyn ilişkilerinin, çocukların cinsel kimlik gelişiminde kritik bir rol oynadığı vurgulanıyor.