İsveç’in Strandvägen bölgesinde yapılan kazılar, yaklaşık 7.500 yıl önceye ait, süslemeli bir geyik boynuzunun çok farklı amaçlarla kullanıldığını ortaya koydu. Bu boynuz, hem savaş baltası olarak kullanılmış hem de balıkçılık için zıpkına dönüştürülmüş. Bu buluntu, eski Mezolitik yerleşimlere dair önemli bir arkeolojik keşif olarak dikkat çekiyor.
Geyik boynuzu, yaklaşık 10,7 cm uzunluğunda ve 2,1 cm genişliğinde. Boynuzda yapılan incelemeler, nesnenin başlangıçta savaş baltası olarak kullanıldığını gösteriyor. Zamanla, kullanım amacının değişerek bir balıkçılık zıpkınına dönüştüğü anlaşılmış. Boynuzda görülen kırılmalar ve deformasyonlar, bu dönüşümü kanıtlar nitelikte.
Boynuzun üzerindeki süslemeler, dönemin zanaatkarlarının yeteneklerini ve estetik anlayışlarını yansıtıyor. Boynuz, önceden işlenip pürüzsüz hale getirilmiş ve karmaşık desenlerle süslenmiş. Süslemelerde kullanılan katran, desenleri daha belirgin hale getirmiş. Bununla birlikte, zamanla eski desenler törpülenerek yeni süslemeler yapılmış. Bu da, birden fazla zanaatkarın bu nesne üzerinde çalıştığını ve bazılarının daha yetenekli olduğunu gösteriyor.
Boynuzun içindeki ziftin radyokarbon tarihlemesi, nesnenin yaklaşık 7.500 yıl öncesine ait olduğunu doğruluyor. Buluntu, o dönemdeki avcı-balıkçı-toplayıcı toplumların yaşam tarzına ışık tutuyor. Ayrıca, boynuzun değerli eşyalar ve insan kalıntılarıyla birlikte gömülmüş olması, ona sadece pratik bir işlevin ötesinde, kültürel bir değer atfedildiğini gösteriyor.
Bugün, eski nesnelerin genellikle zarar gördüklerinde yerine yenileri alınıyor. Ancak bu boynuzun, eski insanlar için sadece bir araç değil, aynı zamanda manevi bir değeri simgeliyor olması, ona yüklenen anlamı ortaya koyuyor.
Foto; arkeofili.com