Havuç, vitamin ve mikro elementler açısından zengin bir sebze olarak sofralardan eksik olmuyor. Olgunlaşma sürelerine göre erken, orta ve geç olgunlaşan çeşitleri bulunurken, yerli ve yabancı çeşitler farklı özellikleriyle öne çıkıyor.
Yabancı havuç çeşitleri genellikle görünümleriyle dikkat çekerken, yerli çeşitler yüksek karoten içeriği ve uzun süre depolanabilme avantajıyla tercih ediliyor.
Renklerine Göre Havuçlar:
Turuncu Havuç: Bağışıklık sistemi ve göz sağlığını destekler. Beta ve alfa karoten açısından zengindir. Avrupa ve Orta Doğu kökenlidir.
Siyah Havuç: Antibakteriyel ve antifungal özellikleri vardır. Tohumundan elde edilen yağ, kaşıntıyı önler ve saç sağlığını destekler. Türkiye, Orta Doğu ve Uzakdoğu kökenlidir.
Mor Havuç: İç kısmı genellikle turuncu olup, turuncu havuçlara göre daha fazla beta karoten içerir. Güçlü bir antioksidan kaynağıdır ve kalp rahatsızlıkları riskini azaltır. Kökeni Türkiye, Orta Doğu ve Uzakdoğu’dur.
Turuncu Havuçlarda Öne Çıkan Çeşitler:
Nantes: Güçlü bitki yapısı, hızlı gelişen tepesi ve silindirik şekliyle pazarda sıkça tercih edilir. Tatlı ve gevrek bir lezzete sahiptir.
Şentenay: Nantes ve İmperyal çeşitlerinin arasında yer alır. Silindirik yapısı uca doğru incelir ve tatlı aromasıyla dikkat çeker.
İmperyal: İnce ve uzun yapıda, hoş aromalı bir çeşittir. 22–31 mm çapında olup uzun süre depolanabilir.
Denvırs: İmperyal çeşidinden daha ince ve konik şekildedir. Orta irilikte ve uca doğru belirgin incelme göstermez.
Küçük Parmak: Küçük parmak şeklinde, körpe ve tatlı aromalı bir çeşittir.
Havuç çeşitliliği, hem görsellik hem de besin değeri açısından tüketicilere geniş seçenekler sunuyor. Renk ve çeşide göre farklı faydalar sağlayan havuç, sağlıklı beslenmenin önemli bir parçası olarak öne çıkıyor.