Antik Roma, sadece kara savaşları ve büyük imparatorluk projeleriyle değil, aynı zamanda sualtı teknolojileri ve mühendisliğinde de zamanının çok ilerisindeydi. MÖ 200 civarında, Roma donanması için özel olarak eğitilmiş “urinatores” adlı dalgıçlar, sualtı dünyasının görünmeyen kahramanları olarak görev yapıyordu. Bu cesur dalgıçlar, günümüz modern dalgıçlarının öncüsü olarak, liman inşaatlarından savaş taktiklerine kadar pek çok kritik alanda aktif rol aldı.
Urinatores, nefeslerini tutarak ya da basit kamış tüplerle suya dalarak, batık gemilerden değerli eşyaları kurtarma, düşman gemilerine gizlice yaklaşarak hasar verme ve liman temellerini güçlendirmek gibi pek çok zorlu görevi başarıyla yerine getiriyordu. Roma mühendisleri, bu dalgıçların yardımıyla sualtında beton dökme teknikleri geliştirdi; volkanik kül (pozzolana) kullanarak hazırlanan bu özel karışım, suyla temas ettiğinde sertleşerek dayanıklı yapılar oluşturuyordu. Böylece Roma limanları, yüzyıllar boyunca suyun aşındırıcı etkisine karşı direnç gösterdi.
Urinatores’un çalışma koşulları son derece zordu. Genellikle özgürlükleri sınırlı düşük statülü işçiler veya köleler arasından seçilen bu dalgıçlar, deri veya kumaştan yapılmış başlıklar ve ilkel kamış tüplerle donanıyordu. Günümüz teknolojisine kıyasla oldukça basit ama zamanının en gelişmiş yöntemleri olan bu ekipmanlarla, nefes kontrolü ve üstün fiziksel dayanıklılık onların hayatta kalma anahtarıydı.
Bugün modern dalış ekipmanlarının ve sualtı mühendisliğinin temel taşlarını atan bu antik ustalar, tarihin tozlu sayfaları arasında kaybolmuş gerçek kahramanlar olarak görülmeli. Roma’nın sualtı savaşçıları “urinatores”, sadece imparatorluğun gücünü artırmakla kalmadı, aynı zamanda insanlığın sualtı dünyasına bakış açısını değiştirdi.
