BİTLİS (AA) - ŞENER TOKTAŞ - Merkez üssü Kahramanmaraş'ın Pazarcık ilçesi olan 7,7 büyüklüğündeki depremde yıkılan binanın altında kalan yaralıya damar yolu açmaya çalıştığı sırada Elbistan merkezli 7,6 büyüklüğündeki depreme yakalanan UMKE görevlisi Cihat Ural, enkaz altından çıkarak diğer ekiplerle 16 yaşındaki kızı kurtardı.
6 Şubat'taki ilk depremin ardından yıkımın yaşandığı Adıyaman'a görevlendirilen Bitlis UMKE personeli, AFAD koordinasyonunda arama kurtarma çalışmalarına katıldı.
Yaralıların bir an önce kurtarılması için canla başla çalışan ekipte yer alan UMKE görevlisi Cihat Ural, bir binanın enkazında ulaştıkları 16 yaşındaki yaralı kıza damar yolu açmaya çalıştığı sırada 7,6 büyüklüğündeki ikinci depreme yakalandı.
Önüne düşen moloz ve hafriyatı kaldırarak kendi imkanlarıyla enkazdan çıkmayı başaran Ural, yaşadığı şoku atlattıktan sonra diğer ekiplerle tekrar enkaza giderek müdahale ettiği yaralı kızın da sağ çıkarılmasına katkı sağladı.
Adıyaman'da yaşadıklarını unutamayan Ural, AA muhabirine, ilk büyük depremden sonra gittikleri Adıyaman'da, birçok binanın yıkıldığına tanıklık ettiklerini söyledi.
Görev dağılımı yaparak enkazlarda çalışmalara başladıklarını anlatan Ural, şöyle konuştu:
"Açtığımız noktalardan girerek yaralılara ulaşmaya çalıştık. Bu sırada enkaz altında 16 yaşlarındaki bir yaralıya ulaştım. Damar yolu açmaya çalıştığım sırada 7,6 büyüklüğündeki ikinci depremde enkaz altında kaldım. Üzerime bir şey düşmedi ancak giriş yolum kapandı. Bir süre sonra önüme düşen molozları kaldırarak dışarı çıktım. Depremin şokunu atlattıktan sonra yine enkaza gittim. O yaralı çocuğa ulaştık."
- "Enkazdan çıkamayacağımı düşündüm"
Enkaz altında bekleyenlere en kısa sürede ulaşmak için ekip arkadaşlarıyla gece gündüz çaba gösterdiklerini dile getiren Ural, kendi canlarından vazgeçerek insanlara umut olmaya çalıştıklarını vurguladı.
Yaşamın olduğu her yerde umudun da olduğunu ifade eden Ural, şunları kaydetti:
"Amacımız enkaz altındaki her yaralıya ulaşabilmekti. Bunun için elimizden geleni yaptık, keşke daha fazlasını yapabilseydik. Enkaz altında kalınca, insanların ne durumda olduklarını, ne zorluklar yaşadıklarını daha iyi anladım. Çıkış yolum kapanırken ailem ve sevdiklerim gözümün önüne geldi. Enkazdan çıkamayacağımı düşündüm. Kendi imkanlarımla molozları ve hafriyatları kaldırarak yolumu açtım. Bu çok büyük bir çaresizlik. Sonrasında gittiğim enkazlarda bu çaresizlik bilinciyle çalışmaya devam ettim."
