Ne okursan oku, ne bilirsen bil,
Bilgenin üstünde bir bilen var.
Ne yaparsan yap, ne yaşarsan yaşa,
Hepsini gören, kaydeden Zat-ı zül celal var.
Çok okudum, bildim diye övünme,
O akılı sana veren bir Yaratan var.
Çok cahilim yandım bittim diye dövünme,
İradeni sana sunan Rabbü’lâlemin var.
Her şeyi biliyorum, akıl istemem deme,
Kibre kapılıp yanan İblis misali var.
Günahkârımben artık bittim deme,
Tövbe edip pişman olan Âdem timsali var.
Bana akıl yeter vahiy gerekmez deme,
Aklını vahye râm eden İbrahimler var.
Bana Kitap yeter, ben anlarım deme,
Kitabın müfessiri rehber peygamberin var.
Ben artık oldum, her şey elimde deme,
Hata ettim, bağışla diyen Yunuslar var.
Gençliğine güvenip dünyaya meyletme,
Kanmadan dünyaya göz açık giden Karunlar var.
Ben kendimden sorumluyum “bana ne elden” deme,
Emr-i maruf nehy-i münker yapanlar var.
‘Bana dokunmayan yılan bin yaşasın’ deme,
Sana bana dokunsun diye besleyip büyütenler var.
